oktober 2015 getuigenis
De retraite heeft me bewust gemaakt van een aantal dingen. Misschien moet je verandering ook niet in het groot zoeken, maar mag het ook in het klein. Wat ik met name heb geleerd tijdens de retraite was een bevestiging van wat ik in de jaren van therapie heb geleerd, maar waarvan het kwartje tot dan toe nog niet echt gevallen was.
Namelijk dat het belangrijk is om aan te gaan sluiten bij datgene wat bij mij past. Hier kwam ik achter doordat ik de opdracht van 4 uur per dag bijbelstudie/bidden wel serieus wilde nemen (ik wil graag voldoen aan de verwachtingen/eisen die andere mensen stellen en dacht dat dat ook Gods eis was), maar er hoe langer hoe somberder van werd, en mezelf ‘vast’ piekerde en me hoe langer hoe ongelukkiger ging voelen. Toen viel het kwartje dat het voor veel mensen misschien goed zal zijn om dit te doen, maar dat dit dan blijkbaar niet de manier is die bij mij past, en dat God dat dan blijkbaar niet van mij vraagt. Dat God mij uniek heeft gemaakt en dat ik eigen keuzes mag maken die goed voor mij zijn.
Natuurlijk niet zonder Gods wil op het oog te houden en dicht bij Hem te leven.
Daarnaast heb ik geleerd dat het me niet helpt om mezelf op de kop te geven, maar dat ik mild mag zijn richting mezelf. Juist mildheid en liefde richting mezelf maakt dat ik God weer op wil zoeken en ook in liefde met de ander kan leven.
Daarnaast is er erg gebeden voor het weggaan van mijn angsten en zegening in het partnerschap en over het moederschap en het kindje wat in mij groeit. Tot de retraite was ik behoorlijk neerslachtig, vooral hoe ik een goede vrouw en moeder kon zijn. Een paar dagen na de retraite is deze angst helemaal weggegaan en ervaar ik daarin veel vrede.

Op dit moment heb ik nog wel wat angsten, met name om fouten te maken op mijn werk en richting anderen, dus daar ligt nog wel een klus.
Helaas is mijn gebedsleven er nog niet door veranderd. Dat heeft ook te maken met dat ik erg druk ben geweest en hierin verkeerde prioriteiten heb gesteld/ het lastig vond om te kiezen voor de goede dingen.
Zo heeft mijn werk me de laatste tijd erg opgeslokt, maar ik heb dit zelf laten gebeuren.
Het is wel echt mijn verlangen om hierin meer te groeien en daarin ook wat in mijn omgeving (gezin maar ook buurt) te mogen betekenen. In het dagelijks leven merk ik wel dat ik dicht bij God wil leven en Zijn wil wil doen. Zo leef ik wel bewust met de gedachte: wat wil God dat ik doe? Wat zou Jezus doen? Ik besef wel dat gebed daarin wel erg belangrijk is en een veel belangrijkere plaats verdient, juist ook om van betekenis te kunnen zijn in deze wereld.

Ik hoop dat jullie door bovenstaand verhaal inzicht hebben gekregen in waar een groeiproces gaande is en waar ik heel graag nog zou willen veranderen en investeren. Hoewel ik de retraite zwaar vond, ben ik ook dankbaar dat ik geweest ben.
Oh ja, niet onbelangrijk… Ik kwam heel erg met de verwachting naar de retraite dat God mij van mijn angst zou bevrijden. Toen dat maar steeds niet leek te gebeuren, werd ik bepaald bij de waarheid dat God niet al mijn wensen vervult maar wel Zijn beloften. Dat hielp me om mijn perspectief op de Heer te stellen en niet op mijn eigen leven. En dat is iets wat ik steeds wil blijven doen, en waarvan ik hoop dat God me daar ook de wijsheid telkens weer voor geeft.

Kortom heb ik dus veel zegeningen ervaren waar ik God dankbaar voor ben. Tegelijk besef ik dat ik nog heel wat stappen te gaan heb om echt tot zegen te kunnen zijn in mijn omgeving. Het is wel mijn verlangen dat ik daarin op korte termijn ook stappen (in Gods Kracht) mag gaan zetten.
Het was fijn om tijdens de Kleopasdagen bewust stilgezet te zijn en mezelf te richten op God, daarbij geholpen door de gesprekken. Ook de dagelijkse vieringen, het bidden en het zingen heb ik als een weldaad ervaren. Een ankerpunt in mijn vaak hectische dagelijkse leven. Ik was en ben blij met het volhardingsgebed. Het is me tot steun in moeilijke tijden.

 

retraite okt.2015 kleopasdagen Helvoirt
3 dagen er even uit
3 dagen stilte ervaren
3 dagen meer tijd met God doorbrengen

Zo ging ik de retraite in. Ook met de gedachte; ik moet God meer gaan zoeken, Hij is het zo waard dat ik meer tijd met Hem doorbreng.
Het was ook zeker zo dat het waardevol was om meer tijd met Hem door te brengen. Maar wat was er nu zo bijzonder? Ik hoefde God niet te zoeken, Hij kwam naar mij toe! Op zulke wonderlijke manieren dat ik er nog steeds geen woorden aan kan geven. Maar wel zo dat er geen twijfel mogelijk was. God was er, voor mij, en Hij gaf zooooveeeel in die 3 dagen dat ik er nog steeds vol van ben.
Het was aan het begin best moeilijk om de stilte te ervaren. Er was op een gegeven moment ook een weerstand in me. Maar achteraf zie ik dat ik daar doorheen moest om in een diepere laag van stilte te komen. En toen was de stilte zo heerlijk. En God werd als maar groter, meer zichtbaar, ja haast tastbaar. Hij was er, voor mij. Voor mij……..wat geeft dat een verwondering. Dat is al een retraite waard. Maar er kwam nog veel meer. Niet alleen het ervaren van Zijn aanwezigheid, maar ook Zijn woord sprak krachtig tot me in de bijbelgedeelten die ik ontving. En de Geest was krachtig aanwezig. Niet te bevatten hoe wonderlijk. Ik ben best wel iemand die van praten houd, maar dan heb je geen woorden meer. Zo bijzonder dat het dan stil is om je heen, maar ook stil wordt in jezelf en je de stilte koestert, je in de stilte gevormd wordt tot Zijn eer. Het was enorm waardevol! Deze dagen draag ik mee in m’n hart.

3 dagen weg geweest
3 dagen stilte ervaren
3 dagen heel dicht bij God geweest

 

retraite okt. 2015 Kleopasdagen Helvoirt
De retraite heeft me zeker bewust gemaakt van een aantal dingen. Misschien moet je verandering ook niet in het groot zoeken, maar mag het ook in het klein. Wat ik met name heb geleerd tijdens de retraite was een bevestiging van wat ik in de jaren van therapie heb geleerd, maar waarvan het kwartje tot dan toe nog niet echt gevallen was.

Namelijk dat het belangrijk is om aan te gaan sluiten bij datgene wat bij mij past. Hier kwam ik achter doordat ik de opdracht van 4 uur per dag bijbelstudie/bidden wel serieus wilde nemen (ik wil graag voldoen aan de verwachtingen/eisen die andere mensen stellen en dacht dat dat ook Gods eis was), maar er hoe langer hoe somberder van werd, en mezelf ‘vast’ piekerde en me hoe langer hoe ongelukkiger ging voelen. Toen viel het kwartje dat het voor veel mensen misschien goed zal zijn om dit te doen, maar dat dit dan blijkbaar niet de manier is die bij mij past, en dat God dat dan blijkbaar niet van mij vraagt. Dat God mij uniek heeft gemaakt en dat ik eigen keuzes mag maken die goed voor mij zijn. Natuurlijk niet zonder Gods wil op het oog te houden en dicht bij Hem te leven.
Daarnaast heb ik geleerd dat het me niet helpt om mezelf op de kop te geven, maar dat ik mild mag zijn richting mezelf. Juist mildheid en liefde richting mezelf maakt dat ik God weer op wil zoeken en ook in liefde met de ander kan leven.

Ik heb veel zegeningen tijdens het weekend ervaren waar ik God dankbaar voor ben. Tegelijk besef ik dat ik nog heel wat stappen te gaan heb om echt tot zegen te kunnen zijn in mijn omgeving. Het is wel mijn verlangen dat ik daarin op korte termijn ook stappen (in Gods Kracht) mag gaan zetten.

 

retraite mei 2015 kleopasdagen Helvoirt
Was het de stilte?

Drie dagen in stilte doorbrengen – ik was benieuwd hoe dat zou zijn. Het begin had wel iets komisch, om met een groep van onbekenden de stilte in te gaan, terwijl je elkaar nog zoveel zou willen vragen. Maar dat kon na de eerste maaltijd en de kennismaking niet meer. Ik vatte dat wel héél serieus op, door iemand die later aankwam alleen met een knikje te begroeten…. achteraf een bizarre situatie. Maar verder was het prettig om niet te hoeven spreken, vragen, antwoorden. Je leert elkaar op een heel andere manier toch wel wat kennen, in de wandelgangen en aan tafel (met muziek op de achtergrond), in de viering, zingend en biddend (één oog open- wie bidt er?Omdat ik de stemmen niet kende.).
Stilte, het is zo betrekkelijk, want mijn gedachtestroom was er altijd. Maar wat er niet was: de zorg voor een huishouden, voor mensen die elk hun stukje levensweg van dit moment inbrengen in mijn leven. Geen werk dat aandacht vroeg. Alleen het ritme van de vaste tijden: morgengebed, middaggebed en avondmaal; maaltijden en koffiemomenten.
Wat kwam er vrij? Niet zozeer pure stilte, hoewel ik de vogels beter hoorde daar. Wat er vooral vrij kwam was tijd. Tijd om te denken, te bidden, te schrijven, te wandelen. Om wat ik tegenkwam in mijzelf te zien, echt te zien. En tijd om het bij God te brengen. Om te schrikken van mijn geloofsclichés, en om te zien dat ze wel degelijk inhoud hebben, als ik er de tijd voor neem. Bijbelwoorden vormden Gods manier van tot mij spreken. Dat vroeg omdenken, want ik hoefde ze niet steeds in de context te plaatsen – ik kon ze toelaten nu, hier, bij mij. Door de tijd werd ik me opnieuw bewust van Gods grote liefde. Er stond in de tuin van het bezinningscentrum een beeld van Jezus met het heilig hart. Even wennen voor deze protestant. Maar de oneindige liefde die uit Jezus’ hart stroomt, daar werd ik stil van.

 

retraite mei 2015 kleopasdagen helvoirt
Ik heb erg veel aan de retraite gehad en ben er nog veel mee bezig, ik droom er zelfs wel eens over :-).

Door de retraite ben ik echt weer dichter bij God gekomen en ook de Bijbelteksten die ik mee naar huis heb gekregen waren weer zo bijpassend, de rechter hand van God kwam weer naar voren :-).

Mijn “retraite”schriftje sla ik nog regelmatig open.
Er staan oa 11 teksten uit Psalm 61 in die ik kan proclameren en die erg op mij van toepassing zijn (ik moet ze alleen nog even uit mijn hoofd leren ;-).

Verder ben ik na de retraite 4 uur in mijn eentje wezen wandelen in de duinen en heb ik gebeden, teksten uit mijn schriftje gelezen en van Gods prachtige schepping genoten.

Op een gegeven moment was ik de weg die ik aan het volgen was kwijt en heb ik God gevraagd welke kant Hij mij op wilde hebben. Ik kreeg rechts in mijn hoofd en toen ik die kant op ging kreeg ik in mijn hoofd: Ik wil je iets laten zien.
Ik was erg benieuwd wat God me wilde laten zien en opeens zag ik een groot kruis (zie foto).
Ik was zo ontroerd. Bijzonder hoe God leidt.

Wat ik ook positief vind is dat ik echt hebben kunnen genieten van mijn tijd met God en als er mensen waren die met elkaar aan het praten waren ging ik weer verder, want ik verlangde weer naar de stilte.
Tot voor de retraite deed ik dit soort dingen sporadisch en met een zekere tegen zin, het moest maar..

Nu was dat zo heel anders :-).

De angst is er nog wel, maar als ik de angst ontdek breng ik het gelijk bij God en probeer me zoveel mogelijk met Hem te vullen.

Ik hoop dit steeds te blijven doen ook (juist) in moeilijke omstandigheden.

Hier onder mijn getuigenis.

Getuigenis.

Ik heb de retraite als bijzonder en zeer positief ervaren.
God heeft tot mij gesproken door Zijn woord waardoor ik houvast heb gekregen (in Hem).
Ik ben erg blij dat ik de stap heb gezet om te gaan (met dank aan mijn tante die mij er op attent had gemaakt), ik kan het iedereen aanraden, ook aan mensen die graag praten (doe ik ook).
Juist in de stilte kan God spreken!

Ontzettend bedankt voor de tijd die jullie apart hebben gezet, ik ben er een rijker mens door geworden :-).

Gods zegen voor de toekomst en wie weet tot een volgende keer!