Reactie oktober 2016
Een retraite is voor mij een oase, waarin ik meer dan in het dagelijks leven stille tijd heb om me op God te richten; zijn Woord tot me te nemen, Zijn Geest in me te laten werken, te bidden, na te denken en te genieten van de rust en de natuur. Op al die aspecten hebben ook de Kleopas-dagen mij goed gedaan. Op een moment speciaal ervoer ik Gods nabijheid, waarbij Hij ‘Zijn vinger’ op mijn zere plek legde. De plek is niet weggegaan, maar de wetenschap dat Hij ervan weet en erbij is, maakt mijn perspectief toch anders. Ik kom zeker nog eens terug.
Sinds de retraite probeer ik ook dagelijks wat te schrijven vanuit mijn stille tijd en inmiddels heb ik de meeste dingen die ik in de retraite aangereikt kreeg nog eens doorgenomen. Tegelijk blijft het wel een uitdaging om in de rust te blijven en Gods zachte stem alle aandacht te geven. N.N.

 

Leuvenheim, oktober 2016

“3 dagen in stilte, dat vond ik best een uitdaging en ook wel spannend, zo van: kan ik dat wel?
Maar het werd goed en ik mocht veel ontvangen.
Heerlijk rustig op mijn kamertje zijn, met uitzicht over het land, of tijdens een wandeling in stilte in de prachtige omgeving.Gewoon stil zijn, bidden en Gods Liefde door Zijn Woord en Geest tot je laten komen. Daarbij goede geestelijke begeleiding waarin jouw vragen er mogen zijn, en mooie eenvoudige vieringen en korte lezingen, lekker eten met mooie muziek om naar te luisteren. Kortom, veel ontvangen. Verdriet mocht boven komen in deze veilige omgeving. De stilte retraite bracht me troost, vernieuwing, moed en kracht om weer door te gaan op mijn pelgrimstocht door het leven. Je gaat een beetje “lichter” verder.
En de blijheid/vreugde bleven voelbaar nog vele dagen.
(ook kon ik het delen met 3 van mijn kinderen en een vriendin wat ook weer bijzonder was.) N.N.

 

Reactie oktober 2016
Een weekend in de stilte
Het was al meer dan een jaar dat ik een gelegenheid zocht om een paar dagen de stilte in te gaan. Ik was er meer dan aan toe om Gods stem weer op een persoonlijke manier te horen.
Mijn verlangen ging dan ook vooral uit naar een verdieping in mijn relatie met Jezus. Dat was de belangrijkste reden waarom ik eind oktober naar de Kleopasdagen ging, een stilte retraite die gehouden werd in Klein Sion bij Brummen.
Wat ik bijzonder fijn vond daar, is, dat je teksten aangereikt krijgt door een team dat je begeleid en waarmee je, 1x per dag, je hart kunt delen als je wilt.
De ene centrale tekst die voor mij de basis werd van deze dagen, was: Jesaja 55:2b en 3a “Hoort aandachtig naar Mij, opdat gij het goede eet en uw ziel zich in overvloed verlustige. Neigt uw oor en komt tot Mij; hoort opdat uw ziel leve”.
In deze twee zinnen, drie maal een oproep om naar God zelf te luisteren en Zijn woord te eten.
Eten van Gods woord doe ik wel. Maar dat kan op heel verschillende manieren. En de Heer liet me zien, hoe ik veel te snel ben om door te slikken. Proeven en nog eens proeven, dat was Zijn oproep. Daar ben ik me in dat weekend in gaan oefenen en wat heeft de Heer in die stilte en aandacht naar Hem op een bijzondere manier tot mijn hart gesproken!
Maar niet alleen door Zijn geschreven woord, ook door de onnavolgbaar mooie herfstkleuren die er rondom Klein Sion te zien waren, wat een Schepper!
Inmiddels is er een maand voorbij. Wat is er over? Heel veel!
Ik ben zo dankbaar voor een geweldige suggestie om een volhardingsgebed te schrijven m.b.t. alles wat God heeft aangereikt in deze dagen. Dat heeft me geholpen om blijvend toe te passen waartoe de Heer me aanmoedigde: proeven. Met dat in gedachten ben ik de afgelopen 14 dagen, bezig geweest met Psalm 23, elke 2 dagen ongeveer één tekst.
Elke dag is mijn Herder me dierbaarder aan het worden en groeit onze relatie. Daar ging het me immers om!
Kort samengevat, zou ik met David willen uitroepen:
“Smaakt (of:proef) en ziet dat de Here goed is” (Ps. 34:9)

 

mei 2016
Dit was de derde keer dat ik een stille retraite volgde. Ook in 2014 en 2015 heb ik eind mei deze retraites gevolgd. En in beide jaren voelde ik me door de dagen van stilte door God enorm gezegend, bemoedigd, getroost en versterkt. Daarom zag ik er dit jaar opnieuw naar uit om deze retraite te volgen.
Tijdens afgelopen weekend (als 3e keer) werd ik me er van bewust dat deze retraites een soort markeringspunten in mijn leven gaan worden. Alsof ik op deze achterliggende twee jaar terug kijk ‘van retraite naar retraite’. En opeens werd ik me er extra van bewust hoe God bv. in de periode tussen vorig jaar mei (vorige retraite) en nu voor mij heeft gezorgd, hoe Hij mij heeft geleid, geholpen in strijd, vernieuwt, heeft genezen (op sommige punten lichamelijk en vooral ook emotioneel) en me dwars door alles heen geestelijk heeft laten groeien.
Terugkijkend, word ik me er van bewust dat ik vorig jaar en vooral tijdens de 1e retraite in 2014 intern nog veel meer op zoek was naar wat God met mijn leven wil. Ik heb vaak gebeden: “Heer, als plan A niet doorgaat (een gezin met kinderen), wat is dan Uw plan B?” En het bleef lange tijd stil…..
Vooral tijdens de retraite van vorig jaar kwamen echter wel steeds de woorden terug vanuit Johannes 10: “Volg Mij maar…” Mede vanuit het verhaal van de goede Herder: “De Herder roept mij als Zijn schaap, Hij noemt mijn naam, Hij leidt mij naar buiten (uit de stal) en wanneer Hij mij naar buiten heeft gebracht, gaat Hij mij voor en ik mag Hem volgen…”
En de woorden “Volg Mij maar…” werden in die dagen vorig jaar steeds weer bevestigd door psalm 147 (God zorgt voor Zijn volk), Exodus 14 (Ik ben de HEERE, uw Heelmeester), Jeremia 29 (Hij zal een omkeer brengen in mijn gevangenschap), Markus 11:22 (Heb geloof in God) en Psalm 138 (De HEERE zal Zijn werk voor mij voltooien).
De retraite van afgelopen weekend was, zo zie ik het nu, een verdieping van vorig jaar. Terugkijkend zie ik hoe ik steeds meer leer om mijn leven in álles in de handen van God te leggen. Om daadwerkelijk Hem te gehoorzamen en Hem op Zijn Woord te vertrouwen en te volgen, omdat Hij zegt: “Vertrouw Mij maar en volg Mij…”
En dat leer ik dus stapje voor stapje. Verwonderd, zo enorm verwonderd en blij mag ik nú zeggen: de Heere heeft me zoveel vrede in mijn hart gegeven in onze huidige situatie. Het gegeven dat wij geen kinderen hebben gekregen, vult mijn hart niet meer met pijn of verdriet, niet meer met rauwe rouw, niet meer met jaloezie, niet meer met een gevoel van ‘tekort gedaan’ of overgeslagen zijn, niet meer met angst, niet meer met onzekerheid, niet meer met… Nee, Hij heeft ruimte en rust gegeven. Zo heel veel vrede. Zó bijzonder! En ik weet ook dat deze vrede heus nog wel eens zal worden aangevallen, maar dan mag ik terug naar Hem Die het beloofd heeft: Wees moedig en standvastig, wees niet bang, Ik zorg voor jullie!
En vanuit de woorden “Volg Mij maar…” ben ik heel concreet afgelopen januari gestart met de opleiding Contextuele Therapie, nadat ik hiervoor bevestiging van God had ontvangen vanuit Zijn Woord. En ik weet nu nog niet waar het me naar toe leidt. Dat hoeft ook niet, want God weet de route wel. En ik mag er op vertrouwen dat Hij mij van dag tot dag de weg verder zal wijzen.
Zo merk ik ook dat God in mijn leven bezig is om ‘oud’ te vervangen voor ‘nieuw’. Dat Hij me door Zijn Geest aanspoort om het oude leven af te leggen (Efeze 4:22) en me te bekleden met de nieuwe mens. Om vernieuwt te worden in de geest van mijn denken.
Dat betekent dat Hij mij bijvoorbeeld heel concreet leert om ‘angst’ in de ruilen voor ‘liefde en overgave’, ‘controle’ in te ruilen voor ‘vertrouwen’, ‘perfectionisme’ voor ‘je bent waardevol’, “zelfkritiek en -veroordeling’ voor ‘genade en mildheid’, ‘moedeloosheid’ voor ‘hoop’ (omdat Hij de Opstanding is en Hij ook ons elke dag wil opwekken, Joh.11:25 en 1Petr.1:3-4), mijn ervaren pijn bij onbegrip van mensen in te wisselen bij Hem voor de liefde en vrede van God (Psalm 118:8), mijn onrust in te ruilen voor Zijn vrede, mijn bezorgdheid voor vertrouwen in Zijn zorg (Fil.3:6-7), etc. Ik leer steeds meer dat het ‘oude’ moet zwijgen voor het nieuwe, dat God bezig is te doen…

Deze vernieuwing gaat niet in één dag, maar is een levenslang proces. Ook dat mocht in de afgelopen dagen weer horen en tot me nemen. Het helpt me dat te blijven beseffen. Het haalt voor mij de druk wat af van mijn prestatiedrang die ik – ook voor God – zo vaak toch voel. Als mijn ‘denken’ me weer op de hielen zit, als ik weer niet leef vanuit Zijn genade en ontferming, maar vanuit mijn eigen ‘denken dat ik niet goed (genoeg) ben voor God’… Ook dan is het de oefening om te blijven kijken naar de nieuwtestamentische deurpost, het Kruis. Ik mag door het geloof schuilen achter het bloed van Jezus Christus Die riep: “Het is volbracht, ook voor jou, ……. (je eigen naam kan je hier invullen)!”
In het avondmaal (ook in de achterliggende retraite-dagen) mocht ik versterking ontvangen van dat geloof. Het gebed wat de predikant daarbij uitsprak, nl. of God dit brood en deze wijn óók tot versterking wilde laten zijn om het leven van alle dag weer op te pakken, is mij bij gebleven.
En het heeft me daadwerkelijk versterkt, toen ik afgelopen maandag nog geen drie minuten op mijn werk was en direct de ‘aanval’ weer kwam. Ik werd geconfronteerd met een geboortekaartje van een kindje van mijn collega. En direct dacht ik aan de woorden van God en probeerde me dat als het ware voor te stellen: “…omdat U aan mijn rechterhand bent, wankel ik niet.” (psalm 16) en ik voelde zo’n rust over me komen!
Nog geen half uur later werd ik getroost en gesterkt door een bijzonder gesprek wat ik had met een collega van een ander organisatie. Te midden van mijn werk mocht ik haar wat vertellen over de retraite en over wat God tot mij gesproken had. En zo voelde ik zo sterk wáár worden wat God afgelopen weekend aan woorden aan mij mee gaf vanuit o.a. Openbaring 21:1-8. Woorden die ik zorgvuldig bewaar in mijn hart als een enorme belofte van God aan mij en voor jullie allen:

Zie de tent van God is bij de mensen en hij zal bij hen wonen en zij zullen Zijn volk zijn en God Zelf zal bij hen zijn en hun God zijn.
En God zal alle tranen van hun ogen afwissen,
En de dood zal er niet meer zijn,
Ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn.
Want de eerste (oude) dingen zijn voorbijgegaan.
En Hij Die op de troon zit, zei:
“Zie Ik maak alle dingen nieuw!”

 

mei 2016
Nogmaals wil ik zeggen dat het voor mij zeer inspirerende dagen waren! Door de sfeer welke jullie creëerden kwam ik tot rust bij Jezus. En dat was het ook waar ik naar verlangde!!
Ook nu nog breng ik in herinnering welke woorden Hij me gaf en dan hoor ik de woorden ook weer!
Ik hoop ze voor altijd te bewaren:
“Je maakt me het meest blij als jij me vraagt, in je hart te komen.”

 

mei 2016
Getuigenis: Genade moment!

Vanuit een diepe rouw en overlevingsstand, die jaren heeft geduurd, stapte ik voor het eerst de Kleopasdagen in. Alhoewel God de Vader mij nimmer in de steek heeft gelaten, keek ik in een “afgrond”, die mij niets meer te zeggen had.
Zoals vele “nieuwe geboortes” zich voltrekken in ons leven, ervoer ik tijdens dit weekend weer een diepe omwenteling zich in mijn hart en ziel voltrekken. Een innerlijke vreugde maakte zich van mij meester, die ik reeds eerdere keren in mijn leven mocht ervaren die totaal anders is dan uiterlijke vreugde! Maar nu voelde ik mij voor het eerst van mijn leven nederig en oprecht.
In die zin is het ook mijn eigen “schuld”, maar daar mag ik ook vergeving voor vragen, om ook zo een zuiverder mens te worden.
Tegelijkertijd begon mijn hart te zingen en te jubelen zelfs ik mocht “doorvoelen”……….
Maar nu wilde ik een bijbel hebben voor mij zelf en daar een feestje van maken. Ik wil lezen , horen en luisteren naar het Woord.
Jaren heb ik mij hier tegen verzet maar nu niet Alleluja. Wij danken God.
God schenkt mij alles op Zijn tijd. Je mag de uitnodiging aannemen, maar moet niet.
Ik ben niet voor niets op deze wereld gezet, hoe pijnlijk dit soms ook doet, naast alle vreugde.
Elke crisis mag ik ook zien als een nieuwe kans om verder te groeien in het delen en ontvangen. Amen.
Ik dank alle medewerkers en mensen voor hun medeleven en het ontvangen van dit genademoment tijdens de retraite.

 

mei 2016
Een andere deelnemer: Zachtmoedig

Op 27 mei ging ik voor een stilte retraite naar Leuvenheim.
Dit om mijn gedachten op non-actief te zetten, om een antwoord van God op “een vraag” te kunnen ontvangen. De dagen hadden een vast programma, lezingen door de begeleiders, avondmaalvieringen, maaltijden, enz. enz.
Kreeg ik een antwoord op mijn vraag ? Nee, we hebben een God die je keuze vrijheid geeft.
Hij heeft mij laten weten: “ Ik houd van al mijn schepselen, leer ook zo kijken naar jezelf en anderen“. – Zachtmoedig –
Dit is natuurlijk bekend – De eerste woorden van “de richtlijnen” – en voor mij was dit voldoende om mee verder te gaan.

 

Kleopasdagen mei 2016 Leuvenheim
Ik startte de Kleopasdagen ver bij God vandaan (door eigen toedoen).
Gaandeweg kwam ik weer dichter bij Hem en hielp God me om door situaties heen te gaan i.p.v. er om heen. Johannes 15:1-16 (deze tekst kreeg ik aangereikt tijdens de retraite) is een tekst waar ik veel aan had en nu nog aan heb. Elke morgen lees ik deze tekst hardop voor en bid hier ook voor dat ik dicht bij Hem mag blijven, dan blijft Hij in mij.

Verder heeft God me laten zien, dat ik Hem moet blijven zoeken en moet volharden.
Dat is iets waar ik sinds de retraite veel mee bezig ben.
Ook op Hem vertrouwen en niet op de situatie of op personen is duidelijk naar voren gekomen.

De retraite heeft me echt verrijkt en ik heb genoeg onderwerpen om de komende periode tot aan de volgende retraite aan te werken!
Samen met mijn God kan ik alles aan!

Ik kan de retraite een ieder aanraden, in de stilte spreekt God!

 

Getuigenis mei 2016
De retraite heeft me bewust gemaakt van een aantal dingen. Misschien moet je verandering ook niet in het groot zoeken, maar mag het ook in het klein. Wat ik met name heb geleerd tijdens de retraite was een bevestiging van wat ik in de jaren van therapie heb geleerd, maar waarvan het kwartje tot dan toe nog niet echt gevallen was.
Namelijk dat het belangrijk is om aan te gaan sluiten bij datgene wat bij mij past. Hier kwam ik achter doordat ik de opdracht van 4 uur per dag bijbelstudie/bidden wel serieus wilde nemen (ik wil graag voldoen aan de verwachtingen/eisen die andere mensen stellen en dacht dat dat ook Gods eis was), maar er hoe langer hoe somberder van werd, en mezelf ‘vast’ piekerde en me hoe langer hoe ongelukkiger ging voelen. Toen viel het kwartje dat het voor veel mensen misschien goed zal zijn om dit te doen, maar dat dit dan blijkbaar niet de manier is die bij mij past, en dat God dat dan blijkbaar niet van mij vraagt. Dat God mij uniek heeft gemaakt en dat ik eigen keuzes mag maken die goed voor mij zijn.
Natuurlijk niet zonder Gods wil op het oog te houden en dicht bij Hem te leven.
Daarnaast heb ik geleerd dat het me niet helpt om mezelf op de kop te geven, maar dat ik mild mag zijn richting mezelf. Juist mildheid en liefde richting mezelf maakt dat ik God weer op wil zoeken en ook in liefde met de ander kan leven.
Daarnaast is er erg gebeden voor het weggaan van mijn angsten en zegening in het partnerschap en over het moederschap en het kindje wat in mij groeit. Tot de retraite was ik behoorlijk neerslachtig, vooral hoe ik een goede vrouw en moeder kon zijn. Een paar dagen na de retraite is deze angst helemaal weggegaan en ervaar ik daarin veel vrede.

Op dit moment heb ik nog wel wat angsten, met name om fouten te maken op mijn werk en richting anderen, dus daar ligt nog wel een klus.
Helaas is mijn gebedsleven er nog niet door veranderd. Dat heeft ook te maken met dat ik erg druk ben geweest en hierin verkeerde prioriteiten heb gesteld/ het lastig vond om te kiezen voor de goede dingen.
Zo heeft mijn werk me de laatste tijd erg opgeslokt, maar ik heb dit zelf laten gebeuren.
Het is wel echt mijn verlangen om hierin meer te groeien en daarin ook wat in mijn omgeving (gezin maar ook buurt) te mogen betekenen. In het dagelijks leven merk ik wel dat ik dicht bij God wil leven en Zijn wil wil doen. Zo leef ik wel bewust met de gedachte: wat wil God dat ik doe? Wat zou Jezus doen? Ik besef wel dat gebed daarin wel erg belangrijk is en een veel belangrijkere plaats verdient, juist ook om van betekenis te kunnen zijn in deze wereld.

Ik hoop dat jullie door bovenstaand verhaal inzicht hebben gekregen in waar een groeiproces gaande is en waar ik heel graag nog zou willen veranderen en investeren. Hoewel ik de retraite zwaar vond, ben ik ook dankbaar dat ik geweest ben.
Oh ja, niet onbelangrijk… Ik kwam heel erg met de verwachting naar de retraite dat God mij van mijn angst zou bevrijden. Toen dat maar steeds niet leek te gebeuren, werd ik bepaald bij de waarheid dat God

niet al mijn wensen vervult maar wel Zijn beloften. Dat hielp me om mijn perspectief op de Heer te stellen en niet op mijn eigen leven. En dat is iets wat ik steeds wil blijven doen, en waarvan ik hoop dat God me daar ook de wijsheid telkens weer voor geeft.

Kortom heb ik dus veel zegeningen ervaren waar ik God dankbaar voor ben. Tegelijk besef ik dat ik nog heel wat stappen te gaan heb om echt tot zegen te kunnen zijn in mijn omgeving. Het is wel mijn verlangen dat ik daarin op korte termijn ook stappen (in Gods Kracht) mag gaan zetten.
Het was fijn om tijdens de Kleopasdagen bewust stilgezet te zijn en mezelf te richten op God, daarbij geholpen door de gesprekken. Ook de dagelijkse vieringen, het bidden en het zingen heb ik als een weldaad ervaren. Een ankerpunt in mijn vaak hectische dagelijkse leven. Ik was en ben blij met het volhardingsgebed. Het is me tot steun in moeilijke tijden