REACTIES KLEOPASDAGEN OKTOBER 2023
Terug kijkend heb ik de Kleopasdagen heel positief ervaren.
De drie dagen in stilte heb ik als in een cocon ervaren, waarbij er wel informatie en Bijbelteksten binnen kwamen, maar je dit niet deelde met een bekende die ook deelnam.
Het beeld wat één van de leidinggevende kreeg na het avondmaal, was van een boom met bladeren waarbij een blad dichtgevouwen was en door een druppel water geopend werd. Hierin herkende ik mij volledig. De druppel water symboliseerde de zegen van God. Ik was al 2-3 jaar niet in de kerk geweest en ik voelde mij lauw en mijn hart toegesloten.
Door de kleopasdagen werd ik weer gestimuleerd om meer met God bezig te zijn en me met mijn hart meer met Zijn hart verbonden te voelen.
N.N.
Net als vorig jaar de Kleopasdagen bijgewoond. God heeft weer op bijzondere wijze voorzien in nabijheid, bemoediging, innerlijke heling en herstel. God maakt wat mij betreft in deze stilteretraite(s) waar wat in zijn Woord geschreven staat: ‘Nader tot God, dan nadert Hij tot jou.’ Stilte wordt niet voor niets de zendtijd van de heilige Geest genoemd. Van harte aanbevolen om onder de bezielende leiding van het begeleidingsteam de stilte in te gaan en Gods stem (weer) te verstaan. De hele opzet van de retraite is gericht op de ontmoeting met de heilige drie-eenheid en niemand gaat naar huis zonder nieuwe inzichten en een verwachtingsvol uitzien naar de nawerking van deze retraite. (vrouw 51 jaar)
Ja, ik ben een kind van God. Dat weet ik met mijn hoofd en ervaar ik in mijn hart.
Het grootste deel van mijn leven had ik dat nooit van mezelf durven zeggen. “Kind van God” was voor mij voorbehouden aan een select gezelschap van hele vrome mensen. Ik dacht er wel over na en probeerde het mij eigen te maken. Het lied “mijn ziel verlangt naar u“ drukte wel mijn verlangen uit. Ik kon dat wel met overtuiging zingen. Een verlangen waarvan ik geloof dat het in mijn hart was gelegd en niet uit mijzelf voortkwam. Maar wat een belemmeringen liggen er toch op de loer. Vooral in je eigen hart. Je kent je goede voornemens, maar des te meer je falen als er zoveel prikkels zijn die je aandacht afleiden. Voor de 3e keer heb ik mij ingeschreven, juist vanwege dat verlangen. Mijn telefoon bleef thuis en 3 dagen stonden in het teken van de relatie met mijn hemelse vader. In stilte, in de mooie gesprekken met mijn begeleiders en vooral in het overdenken van aangereikte Bijbelverzen. God sprak door Zijn woord tegen mij. En toen zag ik het groeien. Centraal daarin de tekst “De Geest zelf verzekert mijn geest dat ik Gods kind ben” (Rom.8:16). Het mooie van de stilte is dat vooral de ziel wordt aangesproken. Wat je met je hoofd kunt aannemen wordt dan voelbaar ervaren in je buik, je hart, je lijf. Dan kun je zeggen met de woorden van psalm 131: “Nee, ik ben stil geworden, ik heb mijn ziel tot rust gebracht. Als een kind stil op de arm van zijn moeder, zo is mijn ziel in mij“.
Wat een wonder om te mogen ervaren. Ik wens ieder die dit leest zo’n ervaring toe.